Milicz

(niem. Militsch) to miasto w północnej części województwa dolnośląskiego, leżące w powiecie milickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Milicz, nad Baryczą. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. wrocławskiego.

Według danych z 30 czerwca 2008 miasto ma 11 889 mieszkańców[1]. Siedziba urzędu miejskiego i starostwa powiatowego.

Miasto leży przy drodzej krajowej nr 15, przy linii kolejowej Wrocław-Jarocin, ok. 55 km od Wrocławia, 125 km od Poznania i ok. 45 km od Ostrowa Wielkopolskiego.

W okolicach Milicza znajdują się największe w Europie stawy hodowlane. Co roku władze miejskie organizują tu imprezę zwaną Świętem Karpia Milickiego oraz Dni Ziemi Milickiej. W mieście ma również siedzibę słynna szkoła leśna.

Milicz wzmiankowany po raz pierwszy w dokumencie z 1136 roku, wymieniony jako jedna z posiadłości arcybiskupstwa gnieżnieńskiego - zamek "Milich" w przywileju papieża Hadriana IV z 1154 r. Natomiast dokument z 1249 roku wymienia Milicz po łacinie jako Milicium. Uzyskał prawa miejskie w 1245.
Od czasów Bolesława Krzywoustego Milicz należał do ziemi śląskiej i był siedzibą kasztelanii. W latach 1164 -1358 należał do Księstwa wrocławskiego, wymieniony jako jedno z miast przypadłych księciu Bolesławowi Wysokiemu. Po Henryku Pobożnym miasto odziedziczył jego syn Henryk III. Później stanowił własność Henryka IV Probusa, a potem Henryka Grubego. W wyniku wojny z księciem głogowskim Milicz wchodzi we władanie Henryka Głogowczyka w roku 1290 roku. Po śmierci Henryka Wiernego w 1309 miasto wraz z Oleśnicą dziedziczą książęta oleśniccy - Bolko i Konrad od których Milicz zakupiło biskupstwo wrocławskie. Od 1494 siedziba wolnego państwa stanowego należącego do Kurzbachów, a od 1590 do Maltzanów. Zachowany średniowieczny układ miasta zbliżony do owalu, z rynkiem i ulicami zbiegającymi się przy dawnych bramach miejskich.

22 stycznia 1945 r. zdobyty przez Armię Czerwoną został wraz z tzw. Ziemiami Odzyskanymi przyznany Polsce w ramach ładu pojałtańskiego przez zwycięskie mocarstwa II wojny światowej jako rekompensata za utracone przez Polskę Kresy Wschodnie. Dotychczasowi mieszkańcy miasta ulegli wysiedleniu do Niemiec i zostali zastąpieni ludnością polską.

Gmina Milicz nastawiona jest na rozwój turystyki i rekreacji i w tym upatruje swoje szanse na przyszłość. Zwarte kompleksy leśne, atrakcyjne turystycznie i ekologicznie, są bogate w owoce runa leśnego i grzyby. Lasy te są miejscem organizowania imprez myśliwskich. Począwszy od agroturystyki w nastawionych na ten kierunek gospodarstwach wiejskich po wyspecjalizowane placówki hotelarskie położone z dala od zgiełku miasta można skorzystać z bogatej oferty noclegowej i wypoczynkowej.

    * Grodzisko Chmielnik, ślady osadnictwa z ok. 7000 lat p.n.e.
    * Pałac klasycystyczny - z końca wieku XVIII, obecnie Zespół Szkół Leśnych (od 1963 r.)
    * Park pałacowy - pierwszy na Śląsku park w stylu angielskim Powstał około 1800 r., powierzchnia ok. 80 ha
    * Ruiny zamku książąt oleśnickich z XIV wieku
    * Ruiny Czarnej Bramy w pałacu parkowym
    * Grobowiec hrabiego Maltzana
    * Brama wjazdowa (dworska) z około 1815 roku
    * Kościół Łaski z XVIII wieku, obecnie kościół rzymskokatolicki pw. św. Andrzeja Boboli w Miliczu
    * Kościół neorenesansowy św. Michała Archanioła z XIX wieku (z chrzcielnicą z 1561 roku)
    * Kościół z XIX wieku - ośrodek kultu św. Anny, od 2001 roku istnieje tutaj trzecia, najmłodsza parafia

źródła:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Milicz

Milicz Foto Galeria 2006

Stawy Milickie

Pałac w Miliczu

Zamek w Miliczu