Muzeum Morskie w Szczecinie - potoczna nazwa gmachu głównego Muzeum Narodowego w Szczecinie mieszczący się na Wałach Chrobrego. W gmachu znajdują się działy MNS: Morski, Kultur Europejskich, Etnografii Pomorza, Numizmatyki, Edukacji. Gmach wybudowany w latach 1908-1913 według projektu Wilhelma Meyera-Schwartau. Pierwotnie znajdowało się tutaj Muzeum Miejskie, otwarte oficjalnie 23 czerwca 1913 r., mieszczące zbiory sztuki.
Wybudowany na planie litery E nawiązuje swoim stylem do modernizmu i secesji. Pomiędzy arkadami portyku fasady głównej - od strony Odry - znajdują się reliefy, przedstawiające cztery obiekty symbolizujące epoki kultury: piramidę Cheopsa (kultura egipska), Partenon (kultura grecko-rzymska), katedrę w Kolonii (kultura średniowieczna) oraz Bazylikę św. Piotra (kultura renesansu włoskiego). Na ścianie południowej znajdują się kobiece postacie symbolizujące malarstwo, grafikę i rzeźbę. Powierzchnia wystawowa obiektu to 5563. Wysokość budynku wraz z kopułą wynosi 54 m. Gmach nigdy nie został ukończony. Otwarcie pierwszej części - mniej więcej połowy założenia w 1913r, było jednocześnie końcem inwestycji. W następnym roku wybuchła pierwsza wojna światowa. Pierwotne założenie przewidywało czteroskrzydłowy budynek z traktem na osi, i dwoma dziedzińcami wewnętrznymi. Do ukończenia pierwotnego założenia nigdy nie powrócono.
W roku 1944 podczas trwających nalotów gmach został zniszczony, a 21 marca 1945 r. najcenniejsze eksponaty wywieziono do zamku w Koburgu. 29 czerwca 1948 r. otwarto tutaj Muzeum Morskie, wcielone dwa lata później w oddział Muzeum Narodowego.
Od 1 stycznia 1976 na piętrze budynku znajduje się Teatr Współczesny.
Oprócz zbiorów nautycznych, w budynku eksponowane są zbiory archeologiczne, numizmatyczne, etnograficzne (kolekcja afrykańska). Z dostępnej dla turystów wieży rozciąga się widok na Szczecin i okolice, szczególnie międzyodrze.